|
تمهیدات 
|
این هم یه عکس از شهید کاوه
[ سه شنبه 86/7/3 ] [ 1:52 عصر ] [ میثم ]
به مناسبت دفاع مقدس خاطراتی از مقام معظم رهبری اینجا آوره ام.ان شاء الله لذت ببرید؛
* ما می‌توانیم
در روزهای اول جنگ ، یک نفر نظامی پیش من آمد و فهرستی آورد که انواع و اقسام هواپیماهای ما - جنگی و ترابری- در آن فهرست ذکر شده بود و مشخص گردیده بود که چند روز دیگر همه فروندهای این نوع هواپیماها زمینگیر خواهد شد؛ مثلاً این نوع هواپیما در روز هشتم، این نوع هواپیما در روز دهم، این نوع هواپیما در روز پانزدهم! این فهرست را به من داده بود که خدمت امام ببرم، تا ایشان بدانند که موجودی ما چیست. من به آن فهرست که نگاه کردم، دیدم دیرترین زمانی که هواپیمایی از انواع هواپیماهای ما زمینگیر خواهد شد، در حدود بیست و چند روز است؛ یعنی ما بیست و چند روز دیگر هیج هواپیمایی نداریم که بتواند از روی زمین بلند شود! من وظیفه‌ام بود که این فهرست را ببرم و به امام نشان دهم. ایشان به آن کاغذ نگاه کردند و گفتند: اعتنا نکنید؛ ما می توانیم! برگشتم و به دوستانی که بودند گفتم: امام می گویند می‌توانید،آن هواپیماها، به همت شما و با توانستن شما هنوز پرواز می کنند؛ هنوز از بسیاری از تجهیزات پرنده این منطقه پیشترند؛ هنوز در مصاف با بسیاری از کسانی که وسایل مدرن دارند، برتر و فایق‌ترند. از آن روز، نزدیک بیست سال میگذرد. این است معجزه همت انسان! این است معجزه ایمان! آنها را ساختند، آنها را تعمیر کردند، با آنها کار کردند؛ البته مبالغ نسبتاً قابل توجهی هم در اواخر به آنها اضافه شد، آنجه مهم است، روحیه و ایمان است؛ قدردانی چیزی است که این انقلاب و این حرکت عظیم به ما داده است؛ یعنی خودباوری ، یعنی استقبال ، یعنی عزت، یعنی قطع رابطه آقا بالاسری کسانی که مدعی آقا بالاسری بر همه دنیایند. (بیانات در دیدار جمعی از پرسنل نیروی هوایی 19/11/1377) *میهمانی میرویم بسیجیها در جبهه شاد بودند. من خودم در اهواز مردی را دیدم که جوان هم نبود- به گمانم همان وقت از شهادتش، در نماز جمعه تهران هم این خاطره را گفتم- شب می خواستند به عملیات بسیار خطرناکی بروند؛آن وقتی بود که عراقیها از رود کارون عبور کرده بودند و به این طرف آمده بودند و در زمین پهن شده بودند. خرمشهر داشت به کلی محاصره می‌شد- سال 59؛ در عین خطر- شب لباس رزم، لباس نظامی - همین لباس بسیجی- را پوشیده بود و با رفقایش داشتند می‌رفتند. او آذربایجانی بود، اما در تهران تاجر بود؛ داشت با تلفن با منزلش خداحافظی میکرد. من نشسته بودم، نمی‌دانست که من هم ترکی بلدم. به زنش می‌گفت «گد یروخ گناخلقا» ؛(میهمانی میرویم) او هم می فهمید که « گناه خلوق ، نجور گناخلو خدی»!(میهمانی، چجور میهمانی است!) هم این آگاه بود، هم آن آگاه بود؛ می‌فهمیدند چه کار می کنند.(بیانات در دیدار گروه کثیری از بسیجیان اردبیل 06/05/1379) *لحظات سرنوشت ساز در آبادان محل استقرار ما در این هشت، نه ماهی که در منطقه عملیات بودم، «اهواز» بود،نه« آبادان» یعنی اواسط مهر ماه به منطقه رفتم ( مهر ماه 59 تا اواخر اردیبهشت یا اوایل خرداد60) یک ماه بعدش حادثه مجروح شدن من پیش آمد که دیگر نتوانستم بروم. یعنی حدود هشت، نه ماه، بودن من در منطقه جنگی، طول کشید. حدود پانزده روز بعد از شروع عملیات بود که ما به منطقه رفتیم. اول می‌خواستم بروم«دزفول» یعنی از این جا نیت داشتم. بعد روشن شد که اهواز، از جهتی، بیشتر احتیاج دارد. لذا رفتم خدمات امام و برای رفتن به اهواز اجازه گرفتم ، که آن هم برای خودش داستانی دارد. تا آخر آن سال را کلاً در خوزستان بودم و حدود دو ماه بعدش هم تا اواخر اردیبهشت یا اوایل خرداد 60 رفتم منطقه غرب و یک بررسی وسیع در کل منطقه کردم، برای اطلاعات و چیزهایی که لازم بود؛ تا بعد بیایم و باز مشغول کارهای خودمان شویم. که حوادث « تهران» پیش آمد و مانع از رفتن من به آن‌جا شد. این مدت، غالباً در اهواز بودم. از روزهای اول قصد داشتم بروم «خرمشهر» و آبادان؛ لکن نمی‌شد. علت هم این بود که در اهواز، از بس کار زیاد بود، اصلاً از آن محلی که بودیم، تکان نمی‌توانستم بخورم. زیرا کسانی هم که در خرمشهر می‌جنگیدند، بایستی از اهواز پشتیبانی‌شان می‌کردیم.چون واقعاً از هیچ جا پشتیبانی نمی‌شدند. در آن‌جا ، به طور کلی، دو نوع کار وجود داشت. در آن ستادی که ما بودیم، مرحوم دکتر«چمران» فرمانده آن تشکیلات بود و من نیز همان جا مشغول کارهایی بودم. یک نوع کار، کارهای خود اهواز بود. از جمله عملیات و کارهای چریکی و تنظیم گروه‌های کوچک برای کار در صحنه عملیات. البته در این جاها هم، بنده در همان حد توان، مشغول بوده‌ام ... مرحوم چمران هم با من به اهواز آمد. در یک هواپیما، با هم وارد اهواز شدیم. یک مقدار لباس آورده بودند توی همان پادگان لشکر 92، برای همراهان مرحوم چمران. من همراهی نداشتم. محافظینی را هم که داشتم همه را مرخص کردم. گفتم من دیگر به منطقه خطر می‌روم؛ شما می‌خواهید حفاظت جان مرا بکنید؟! دیگر حفاظت معنی ندارد! البته، چند نفرشان، به اصرار زیاد گفتند:« ما هم میخواهیم به عنوان بسیجی در آن جا بجنگیم.» گفتیم:« عیبی ندارد.» لذا بودند و می‌رفتند کارهای خودشان را می‌کردند و به من کاری نداشتند. مرحوم چمران، همراهان زیادی با خودش داشت. شاید حدود پنجاه، شصت نفر با ایشان بودند. تعدادی لباس سربازی آوردند که اینها بپوشند تا از همان شب اول شروع کنیم. یعنی دوستانی که آن جا در استانداری و لشکر بودند، گفتند،«الان میدان برای شکار تانک و کارهای چریکی هست.» ایشان گفت:« از همین حالا شروع می‌کنیم.» ادامه مطلب... [ سه شنبه 86/7/3 ] [ 1:47 عصر ] [ میثم ]
ادعای بی ادعایی داشت اما جز ادعا نداشت، آه از احوال بسمل شدگان شیطان! [ دوشنبه 86/6/19 ] [ 11:14 عصر ] [ میثم ]
نوشته ای از آخر دوره این دفعه بیاییم در آغاز یک دوره حرف از آخر کار بزنیم. وقتی در ابتدا هستی فکر میکنی که راه زیادی تا پایان است اما هنگامی که به ته راه میرسی میفهمی که چقدر زود گذشت. داشتم یادگاری یکی از دوستانم در پاین طرح ولایت را مرور میکردم که نوشته بود: «... همه شرایط آماده است برای رفتن. اما نمیدانیم در این دوره آن چیزی که باید به دست می اوردیم آیا بدست آوردیم؟ بعد از این دوره که نگاهی به گذشته می اندازم، به زود گذر بودن عمر به راحتی پی میبرم و این که فرصتها به چه راحتی میگذرد و ما هیچ استفاده ای نمیکنیم. با توجه به اینکه دیگر چنین فرصتی برای ما پیش نخواهد آمد. ما دوره ای از زندگی را می گذرانیم که برای هر فرد ارزشمندترین دوره است و شاید به جد 90% آینده خود را در این سن رقم میزنیم. خلاصه اینکه از خداوند منان درخواست استفاده صحیح از وقت خود را داشته باشیم.» و چه زیبا فرموده اند که : فرصت مانند ابری در گذر است. پس حرکت کن و از لحظات اولیه عمر جوانی استفتده کن که جوانی مهبط لطف خداست. پس حرکت کنیم و به تکلیف عمل کنیم که فردا حسرت زمان از دست رفته را نخوریم و یوم الحسرة نیز نزدیک است، «اللهم وفقنا لما تحب و ترضی» [ دوشنبه 86/6/19 ] [ 11:9 عصر ] [ میثم ]
قوانین شهید سید مجتبی علمدار
ü قانون اول: بارالها من اعتراف می کنم از اینکه قرآن را نشناختم و به آن عمل نکردم.
ü قانون دوم: پروردگارا ، اعتراف می کنم از اینکه نمازم را بی معنی خواندم و حواسم جای دیگری بود و در نتیجه دچار شک در نماز شدم.
[ دوشنبه 86/6/19 ] [ 11:7 عصر ] [ میثم ]
سیمای نماز از دیدگاه امام خمینی(ره) وضو به منزله لباس جندی جناب عارف بزرگوار و شیخ عالی مقدار ما میفرمودند: مواظبت به آیات شریفه آخر سوره حشر از آیه شریفه «یا اَیّهَا الذینَ آمَنُوا اتَّقوا اللهَ و لتَنظُر نَفسٌ ما قَدّمَت لِغَدٍ ...؛ای ایمان آورندگان تقوا پیشه کنید و هر کس باید بنگرد برای فردا چه پیش فرستاده است...» با تدبر در معنی آنها در تعقیب نمازها خصوصا در اواخر شب که قلب فارغ البال است، خیلی موثر است در اصلاح نفس. و نیز برای جلوگیری از شر نفس و شیطان دوام بر وضو را سفارش میفرمودند و میگفتند وضو به منزله لباس جندی است. چهل حدیث،ص71
حضرت امام حسین(ع) وقتی وضو میگرفت، رنگش تغییر میکرد و مفاصلش میلرزید. سبب را از آن حضرت پرسیدند، فرمود:«سزاوار است برای کسی که وقوف کرد بین دو دست صاحب عرش این که رنگش زرد شود و مفاصلش بلرزد. آداب الصلوة [ شنبه 86/6/17 ] [ 11:6 عصر ] [ میثم ]
[ یکشنبه 86/6/11 ] [ 11:28 عصر ] [ میثم ]
یا اَیها العَزیزُ مَسَّنا وَ اَهلَنا الضُّرُّ وَ جِئنا بِبِضائَةٍ مُزجاةٍ
فَأَوفِ لَنَا الکَیلَ وَ تَصَدَّق عَلَینآ إِنَّ اللهَ یجزِی المُتَصَدِّقین
آیه 89سوره مبارکه یوسف خطاب به امام زمان(علیه السلام) بخوانیم: ای عزیز، به ما و خانواده ما آسیب رسیده و در تنگنا قرار گرفته ایم. این سرمایه که برای خرید آورده ایمناچیز و کمتر از بهای آذوقه ای استکه بدان نیازمندیم؛ تو پیمانه را به طور کامل به ما عطا کن و برادرمان را به ما ببخش که خداوند بخشندگان را پاداش میدهد
[ یکشنبه 86/6/11 ] [ 11:15 عصر ] [ میثم ]
یا اَیها العَزیزُ مَسَّنا وَ اَهلَنا الضُّرُّ وَ جِئنا بِبِضائَةٍ مُزجاةٍ فَأَوفِ لَنَا الکَیلَ وَ تَصَدَّق عَلَینآ إِنَّ اللهَ یجزِی المُتَصَدِّقین آیه 89سوره مبارکه یوسف خطاب به امام زمان(علیه السلام) بخوانیم: ای عزیز، به ما و خانواده ما آسیب رسیده و در تنگنا قرار گرفته ایم. این سرمایه که برای خرید آورده ایمناچیز و کمتر از بهای آذوقه ای استکه بدان نیازمندیم؛ تو پیمانه را به طور کامل به ما عطا کن و برادرمان را به ما ببخش که خداوند بخشندگان را پاداش میدهد [ یکشنبه 86/6/11 ] [ 11:11 عصر ] [ میثم ]
السلام علیک یا اباصالح المهدی(عج) من و جدا شدن از کوی تو خدا نکند خدا هر آنچه کند از توام جدا نکند *** *** *** *** *** *** رهایی همه عالم بود به دست کسی که هر چه بر سرش آید تو را رها نکند *** *** *** *** *** *** تو درد داده ای و تو طبیب درد منی به جز تو درد مرا هیچ کس دوا نکند *** *** *** *** *** *** گذشت عمر و اجل پر زند به دور سرم بمیرم و کربلا نروم خدا نکند اباصالح، اباصالح، اباصالح یا ربّ الرسول، بحق الرسول، اشف صدر الرسول، بظهور الحجة [ یکشنبه 86/6/11 ] [ 11:8 عصر ] [ میثم ]
|
درباره وبلاگ  میثم امام(ره) به ما آموخت «انتظار تنها در مبارزه است» و «بیداری اسلامی» که امام خامنه ای نویدش را داده اند و ما شاهدیم....*** ***باش تا صبح دولتت بدمد//کاین هنوز از نتایج سحر است***
|
