|
تمهیدات 
|
بسم الله الرحمان الرحیم خدا تو را بدون صاحب نگذاشته... آرمانها را یادآوری کن ... غافل نباش... بیدار شو... «مردانى که نه تجارت و نه داد و ستدى آنان را از یاد خدا و برپا داشتن نماز و دادن زکات به خود مشغول نمىدارد و از روزى که دلها و دیدهها در آن زیرورو مىشود مىهراسند» (37 نور) «... و خدا[ست که] هر که را بخواهد بىحساب روزى مىدهد» (38نور) [ یکشنبه 90/10/18 ] [ 8:7 عصر ] [ میثم ]
به هوش باشیم، نکند ... باید انتظارات امام زمان را از خود بدانیم. ما تاریخ را می خوانیم و می بینیم، اما روایت از آینده خبر می دهد. 2 دسته روایت تکان دهنده در مورد بعد از ظهور داریم. 1- کسانی به امام زمان می گویند «تو دین جدید آورده ایی» اینها از متعصب ترین آدمهای عصر غیبت بوده اند. کسانی با امام زمان مخالفت می کنند که بعضی ها فکر می کنند اینها دست راست امام زمانند. 2- بعضی از کسانی که حتی به مخیله ما هم نمی رسد که دنبال امام زمان باشند، جزء یاران حضرت قرار می گیرند.
[ دوشنبه 90/4/20 ] [ 9:4 صبح ] [ میثم ]
امشب به پای ثانیه ها هم قرار نیست گویی برای گفتن شعر اختیار نیست بر صفحه سپید زمستان نوشته ام در برف های غربت من رد یار نیست ...
یکی از آخرین و مهمترین وظایفِ منتظران «آمادگی جهت برخورداری از امام معصوم و مقتدر» استاللهم عجل لولیک الفرج ... [ سه شنبه 89/10/28 ] [ 5:33 عصر ] [ میثم ]
از عمق نا پیدای مظلومیت ما، صدایی آمدنت را وعده می داد... تحمل شدائد از آن رو شدنی بود که ظهورت شدنی بود و به تحقق پیوستنی... سنگینی بار انتظار بر پشت ما، سنگینی یک سال و دو سال نیست سنگینی یک قرن و دو قرن نیست. حتی از زمان تودیع یازدهمین خورشید نیست.
از آن زمان تا کنون ما به آب حیاتِ انتظار زنده ایم، انتظار ظهور منتقمِ خون حسین. تاریخ استقامت ما از آن زمان هم دورتر می رود، از عاشورا می گذرد و به بعثت پیامبر اکرم می رسد. هم او در مقابل همه جهل و کفر و شرک و عناد و فسادی که جهان آن زمان را پوشانده بود وعده می فرمود که کسی خواهد آمد. نامش نام من، کنیه اش کنیه من، لقبش لقب من، دوازدهمین وصی من خواهد بود و جهان را از توحید و عدل و عشق و داد پر خواهد فرمود. اما تاریخ صبر و انتظار ما به دورترها بر می گردد، به مظلومیت و تنهایی عیسی، به غربت موسی، به اسقامت نوح و از همه اینها گذر میکند تا به مظلومیت هابیل می رسد. انتظار و بردباری ما را وسعتی است از هابیل تاکنون و تا برخاستن فریاد جبرئیل در زمین و آسمان و آوردن مژده ظهور امام زمان. آری و در آن زمان هستی حیات خواهد یافت، عشق پر و بال خواهد گشود و در رگهای خشکیده علم، خون تازه خواهد دوید. پشت هیولای ظلم و جهل با خاک، انس جاودان خواهد گرفت، شیطان خلع سلاح خواهد شد، انسان بر مرکب رشد خواهد نشست و عروج را زمزمه خواهد کرد. فرازهای انتهایی کتاب «خدا کند تو بیایی»؛ سید مهدی شجاعی [ سه شنبه 89/10/7 ] [ 4:8 عصر ] [ میثم ]
«مِنَ چه طوری می شود در این زمان، با این وضعیت کار کرد امام زمان علیه السلام حدود 1200 سال است مظلومانه من به آمار زمین مشکوکم! می شود 5/6 میلیارد جمعیت من به آمار راهیان نور هم مشکوکم! می شود بگویند حال چه کنیم؟ بشنوید از مشهد شهدای [ یکشنبه 88/1/9 ] [ 4:50 عصر ] [ میثم ]
اَلسَّلامُ عَلی رَبیعِ الاَنام وَ نَضرَةِ الاَیّام، اَلمَهدیِ المُنتَظَر
سلام بر مهدی آنکه بهار خلایق است و از آن رو او را بهار خلایق نامیده اند که همچون بهار عالیترین و معتدلترین خلقت حق است و همه خوبیها به تمام و به اعتدال در وجود او تجلی یافته است و نیز اوست خرمی روزها که بی وجود او حیات معنایی ندارد و نشاطی در آن موج نمی زند و هستی با تمام طول و عرضش به مردابی بیش نمی ماند. اوست هدف خلقت که خداوند متعال فرمود:«من جن و انس را نیافریدم مگر برای عبودیت»، و براستی کدام عبودیت جز عبودیت عبد کامل می تواند سبب خلقت قرار گیرد. آری آسمان و زمین، ماه و خورشید، همه و همه طفیلی وجود او خلق شده اند و ما همگی بر سر سفره نعمت او نشسته ایم و چه بد دردی است که عبد نمک مولا بخورد و نمکدان او را بشکند. با همه بنشینی و برخیزی اما به ولی نعمت خود بی توجه باشی و از یاد او غافل، و حتی صبح های جمعه را که در آن فرجش توقع می رود به غفلت در خواب باشی. چه بد دردی است. برادر، اگر ما زود خسته می شویم، زود می رنجیم و یا در بین را می بریم و یا توان خود را برای رشد بیش از آنکه هستیم نمی بینیم، همه به خاطر این است که احساس حضور نداریم. حضور در محضر اویی که همه عالم محضر اوست. او که وجه الله است، و هر جا که او رود وجه الله همان جاست. کسی که بداند امامش او را می بیند، به او دلباخته است و از او توقع یاری دارد، هیچ گاه خسته نمی شود خسته نمی شود و مایوس نمی گردد، چرا که می داند او می بیند. و مگر چنین نبود که ابا عبد الله در مصیبت عظمای علی اصغر رو به خدا کرد و عرض نمود:«الهی چون تو می بینی و در مقابل چشمان توست تحمل این مصیبت بر من چه آسان است.» آری، او می بیند و ما چه غافلیم که غیبت او را به منزله عدم حضور او باور کرده ایم و طولانی شدن غیبت ظاهریش به غفلت ما انجامیده است. برادر، دره های پیش روی ما سهمگین، شیاطین در کمین و رهزنان دین در انتظار؛ اما آنکه دل به او دهد و دست در دست او گذارد، هیچ گاه روی تسلیم نمی بیند که او از هر قدرتمندتری، قدرتمندتر است و چنین است که توسل ما به ولی عصر (علیه السلام) نه یک تعارف، بلکه یک حقیقت جدی است و بی معرفت او زندگی و مرگ ما، زندگی و مرگ جاهلانه است، که هر کس آن گونه می میرد که آن گونه می زید. برادر، مهم نیست که ما دوران ظهور را ببینیم یا نه، بلکه مهم این است که امام زمان (علیه السلام) از ما راضی باشد و ما را و مرگ ما را بستاند. یا ابن الحسن خوب می دانم که ما تو را ز یاد برده ایم، اما تو دائما به یاد مایی و لحظه ای ما را رها نمی کنی. ما دست خالی و شرمنده؛ و خوب می دانم که «گنهکاران را در قبیله شما جایی نیست اما پشیمانان را چرا» ما اذکار جد شما ابی عبدالله را با حُر شنیده ایم و از آن رو با تمام شرمندگی از تو می خواهیم که ما را بپذیری و از خود جدا نگردانی، که برگی که از درخت جدا بیفتد، زرد شود و بپوسد. «ای یوسف زمانه به حال ضرّ ما نظری کن و به ما صدقه ای کامل عنایت کن که خداوند بخشندگان را پاداش می دهد».
[ چهارشنبه 86/8/9 ] [ 10:56 عصر ] [ میثم ]
|
درباره وبلاگ  میثم امام(ره) به ما آموخت «انتظار تنها در مبارزه است» و «بیداری اسلامی» که امام خامنه ای نویدش را داده اند و ما شاهدیم....*** ***باش تا صبح دولتت بدمد//کاین هنوز از نتایج سحر است***
|
.jpg)
تاریخ انتظار و شکیبایی ما به آن ظلم که در عاشورا بر ما رفته است بر میگردد، به آن تیرها که از کمان قساوت برخاست و بر گلوی مظلومیت نشست، به آن اسبهای کفر که ابدان مطهر توحید را مشبک کرد. به آن جنایتی که دست و پای مردانگی را برید.