|
تمهیدات 
|
بسم الله الرحمن الرحیم اسلام دین کامل و نجات بخش الهی است و بیشتر احکام آن با داشتن حکومت است که جنبه عملیاتی و تکامل انسانیت و به خلیفة اللهی رساندن او می انجامد. زمانی که حکومت به دست اسلام ناب محمدی صلوات الله علیه بوده عبرت های فراوانی در تاریخ ثبت گشته است. هنگامی که مردم گوش به فرمان معصوم علیه السلام بودند، پیروزی و پیشرفت نصیب مسلمانان گشته و زمانی که مردم گرفتار تفرق و دوری از حکم ولی امر و دنیا طلبی شدند، کار به جایی رسید که حتی امام به دست کسانی به شهادت رسید که خود را مسلمان می نامیدند! دوران حضرت امیرالمومنین پر است از گلایه های حضرتش از مردمی که یار او بودند«آگاه باشید که من أکیداً و جدّاً شما را به جنگ با این قوم، چه در شب و چه در روز، و چه پنهانی و چه آشکارا فراخواندم، و به شما گفتم: با ایشان جنگ کنید پیش از آنکه ایشان با شما جنگ کنند. زیرا سوگند به خداوند که با هیچ گروهی جنگ در ته و بیخ خانه‌هایشان واقع نگردیده است مگر آنکه ذلیل شده‌اند... ای شبیهان به مردان که مردانی در میان نیست! اندیشه‌هایتان همانند اندیشه‌های کودکان است، و عقلهایتان همانند عقلهای نوعروسان بزک زده در درون حجله‌هایشان! هر آینه حقّاً و حقیقةً من آرزو داشتم که شما را اصلاً ندیده بودم و نشناخته بودم... خداوند بکشد شما را که دل مرا از چرک و خون انباشتید، و سین? مرا از غیظ و غضب مشحون ساختید، و به واسط? مخالفتها و عصیانتان و به واسط? خِذلان و تنها گذاردن و عدم اِعمال عزَّت من رأی و نظریّه‌ام را بر من تباه نمودید.... ولیکن کسی که امرش را اطاعت نکنند از اندیشه و رأی اصیل او چه ثمره‌ای مترتّب می‌گردد؟!»
در زمانهای گوناگون چنین مردان نامردی در اطراف زمامدارن نیک یافت شده اند و اکنون نیز در حکومت جمهوری اسلامی ایران چنین افرادی در میان مردم و حتی مسئولین رده بالا به راحتی پیدا می شوند، اگرچه مردم ما به فرموده امام خمینی از مردم عهد رسول الله و زمان امیرالمومنین خیلی بهتر هستند. مگر نبود تحمیل حکمیت به امام علی و تحمیل صلح به امام حسن و به مسلخ کشاندن امام حسین علیه السلام و کشاندن امام رضا به مرو و دیگر ائمه که بر خلاف میل شان تصمیم به امری گرفتند! و مگر نبود تحمیل جام زهر به امام خمینی در جریان پایان جنگ در صورتی که امام پس از آن نیز به ادامه مقاومت در برابر دشمن بعثی اصرار داشت، و تحمیل فتنه 78 و فتنه 88 به رهبری انقلاب... همه این خطاها و جنایات توسط کسانی رخ داده که از نزدیکان این بزرگان به شمار می رفتند! اکنون نیز وضعیت به همان گونه خواهد بود اگر ما عبرت نگیریم و باز هم اشتباهات آن مدعیان را تکرار کنیم! مردم و مسئولین باید به گونه ای عمل کنند که رهبری معظم مجبور نشوند در مسائل جزئی وارد شوند! مثلا در حوزه فرهنگ تفکر سکولاری در میان مسئولین حکمفرما باشد و یا آنقدر جناح فرهنگی مومن کم کاری نماید که مجبور به تذکر شوند! و یا حوزه سیاست خارجی آنقدر کوتاه بیایم که رهبری بر خلاف رویه گذشته مجبور شوند در جزئیات مداخله نمایند و سخن از حداقل 190هزار سو غنی سازی و عدم تعطیلی تحقیق و توسعه هسته ای بنمایند! و یا در حوزه علم افرادی افراطی مسئول شوند تا رهبری ابراز نگرانی از عدم رشد علمی کنند! و یا مدعی دیگری 11 روز خانه نشینی کند تا رهبری حکمی دهد! به روشنی میبینیم که کوچکترین خطای خواص خواسته یا ناخواسته ضربات جبران ناپذیری بر پیکره حکومت اسلامی وارد می کند! ما هم از این خطاها دور نیستیم! ارتباط با خدا را باید قوی کنیم و مبانی تفکر خودمان را اسلامی سازیم و بر محور ولایت فقیه وحدت داشته باشیم بیان نیک او را به جان گوش کنیم نه فقط شعار دهیم و دیگر اجازه ندهیم خواص خطاکار با رای ما به صحنه قدرت بازگردند. [ شنبه 93/4/28 ] [ 4:3 عصر ] [ میثم ]
بسم الله الرحمن الرحیم همه درباره مالیات چیزهایی شنیدیم، و بیشتر درباره فرار مالیاتی شنیده ایم و چقدر که مالیات نمی دهند! و چقدر گلایه می کنیم از این افراد و گروه هایی که مالیات نمیدهند! اما آیا هنگامی که خودمان بخواهیم مالیاتی پرداخت نماییم چه برخوردی می نماییم؟! متاسفانه سیستم ادارات دولتی ما به صورت کامل پاسخگو، کارآمد و بهره ور نیست.سیستم از افراد تشکیل گشته و در این میان نیروی انسانی موثر و مدیریتی قوی و متعهد می تواند سیستم را به اهداف خود نزدیک تر سازد و آن را به بهره وری بالا رساند. سازمان امور مالیاتی هم از این وضعیت رنج می برد! اگرچه در این سالها کارهایش را به سمت الکترونیکی شدن پیش برده اما مشکلات به قوت خود باقی است...
در برنامه های بالا دستی کشورمان تاکید بر تکیه به درآمدهای غیرنفتی شده است و مهمترین درآمد غیرنفتی همین مالیات است که از مردم کشور گرفته می شود. کشورهای پیشرفته (نه کشورهای استعمارگر) نیز از ناحیه درآمدهای مالیاتی و صادرات کالا و خدمات، هزینه های خود را پوشش و به مردم شان خدمات می رسانند. ما هم باید با فرهنگ سازی در این زمینه چه در حوزه نیروی انسانی سازمان مالیاتی و هم در میان مردمی که می خواهند مالیات بدهند، این مساله را سامان بدهیم. متاسفانه افرادی که به این سازمان مراجعه می کنند با دید منفی که در جامعه نسبت به این قضیه شکل گرفته و فرار مالیاتی و دزدی هایی که رخ داده به سختی مالیات می دهند و پرداخت مالیات معمولا با تنش هایی همراه است که پرداخت کننده و کارمند را درگیر می سازد بدون اینکه هیچ کدام از این افراد در این مسائل حاشیه ای تاثیرگذار بوده باشند. می بینیم که ضعف دستگاه ها به راحتی بر کار همدیگر تاثیر منفی می گذارد! به راستی اگر قوه قضائیه برخورد محکمی با فساد اقتصادی می کرد و یا دستگاه نظارتی دولت با استفاده از اهرم های خود از فساد جلوگیری می کرد و دستگاه فرهنگی کشور (از علما تا دولت گرفته) به وظایف خود درست عمل می کردند، می توانستیم اکنون جزء کشورهای پیشرفته بوده و حتی به عنوان الگو مطرح شویم. پس اگر بخواهیم طبق برنامه پیش رویم و بودجه را بر مبنای درآمدهای مالیاتی برنامه ریزی کنیم،باید عزمی جدی در تمامی دستگاه ها جهت فرهنگ سازی در این مقوله ایجاد شود و با کار جهادی در مدیریت در این راه حرکت کنیم. پی نوشت: 1- درباره سختی های مالیات گرفتن سخن بسیار است که چه میکشیم... 2- وقتی با زبان روزه از 7ونیم صبح تا 6 عصر برای مردم توضیح بدهی و برخورد بد ببینی.... 3- وقتی همکارانت بیشتر از کار به فکر پاداش و حقوق و ... هستند... 4- وقتی از مدیران حقی طلب میکنی که مثلا مکان کارت مثل بقیه کارمندان دولت باشه و اونها بی خیال.... 5- بعد از سخن حجت الاسلام روحانی درباره خالی بودن خزانه، هنگام طلب مالیات میگوییم «مالیات بدهید تا خزانه پر شود و دیگر رئیس جمهور نگوید خزانه ام خالی است» J (هر کاری ترفندی می خواهد) بگذریم که بلاخره میگذره... و آخر دعوانا الحمدلله رب العالمین [ جمعه 93/4/20 ] [ 2:57 عصر ] [ میثم ]
بسم الله الرحمن الرحیم نگرانِ امیدوار متاسفانه روندی در رسانه ها و حتی صدا و سیما وجود دارد که بیانات مقام معظم رهبری به درستی پخش نمی شود! یک روز روی قسمت کوتاهی از آن تاکید می گردد و درشت نشان می دهند و بعضی از قسمتهای بیانات ایشان را حتی یکبار پخش نمی کنند، مبادا به کسی از مسئولین بر بخورد! در بیانات رهبری نظام با اساتید دانشگاه نگرانی درباره پیشرفت علمی موج می زد! «آنچه من را دچار دغدغه میکند، این است که ما این حرکتمان هنوز به نقطه‌ى ثبات نرسیده است.» ایشان اشاره به زمانی کردند که مسئولین آن زمان با شعار توسعه سیاسی ، بازی های سیاسی را در دانشگاه ها رواج داده بودند! و نگران تکرار خطا های آن زمان و در نتیجه عقب گرد هستند؛ «و در یک دورانى دیدیم این را و گذراندیم این دوران را که در داخل وزارت کسانى بودند که در مقابل حرکت علمى و پیشرفت علمى مانع‌تراشى میکردند» و فرمودند «اینها نباید تکرار بشود؛ دانشگاه در اختیار کسانى قرار نگیرد که پیشرفت علمى را به هیچ مى‌انگارند؛ به آن اهمّیّت نمیدهند؛ دانشگاه در اختیار کسانى قرار بگیرد که عاشق پیشرفت علمى کشورند؛» حضرت آیت الله خامنه ای به اعتقاد دوست و دشمن مدیری مدبر و باهوش و فرزانه هستند که به زوایای گوناگون عرصه های راهبردی کاملا اگاه هستند. و سلیقه های مختلف ایشان را همیشه فصل الخطاب تمام قضایا معرفی نموده اند.
به راستی چرا رهبری اینگونه ابراز نگرانی می کنند؟ مگر چه اتفاقی در روند حرکت علمی کشور افتاده است که رهبری چنین به ابراز دغدغه می پردازند؟ اگر اشتباهاتی رخ نداده، آیا لزومی به ابراز این بیانات هست؟ پاسخ به این نوع سوالات آسان است... سال قبل نیز هنگامی که معاون علمی رییس جمهور تغییر یافت، رهبر انقلاب هشدار دادند که «مبادا کارهای قبلی متوقف شود!» وقتی می بینیم که رییس جمهور منتخب یازدهم که این ریاست را به جناح های گوناگون تا حدودی بدهکار است، و مجبور می شود هر وزارتی را به جناحی بدهد و وزارت علوم را در اختیار افرادی قرار داده که سابقه اغتشاش در فتنه سال 88 و همچنین فتنه سال 78 دارند و دانشگاه ها را دچار سیاسی بازی چند گروه منحله قرار دادند، هر انسان منصفی نگران می شود که این افراد با همان تفکر غلط غربی همان اشتباهات و خطاهای جبران ناپذیر را به کشور تحمیل نمایند! حجت الاسلام روحانی 2 بار افرادی را برای وزارت علوم معرفی نمودند که هر 2 در فتنه سال 88 و تحریک دانشجویان به اغتشاش حضوری جدی داشتند و هنگامی که این دو نفر رد شدند و نفر سومی معرفی شد و قولهایی داد و رای آورد و زیر عهدش زد و همان دو نفر را به معاونت خودش برگزید و افرادی مساله دار را برای ریاست دانشگاه ها انتخاب نمود، این نگرانی برای هر کسی که دغدغه دین و انقلاب را دارد، ایجاد می شود. کسانی مسئول می شوند که شناخت صحیحی از کشور و پیشرفتهای آن دارند و رهبر انقلاب بیان می دارد که « یک وقتى یکى از مسئولین کشور درباره‌ى مسائل نظامى یک نظرى داده بود که خب مطابق واقع نبود؛ بنده گفتم یک «تور نظامى» براى مسئولین کشور قرار بدهید؛ بیایند یک خرده‌اى در محیطهاى نظامى گردش کنند، حقایقى را، واقعیّاتى را ببینند، معلوماتشان نسبت به موجودىِ نظامى کشور بالا برود. حالا در مورد مسائل علمى هم متأسّفانه گویا همین‌جور است؛ باید یک «تور علمى» بگذاریم براى مسئولین در بخشهاى مختلف. » و این نقطه ضعف بزرگی برای کسی است که خود را قهرمان دیپلماسی کشور بداند و حتی نداند که ما چه کرده ایم و کجای کاریم و حتی در زمینه دانستن توانایی ها از دشمنان نیز عقب تر است! آن وقت این افراد می خواهند تحریم ها و مشکلات را حل نمایند!! اگرچه ما نیز همانند رهبر فرزانه مان که دنیای اسلام را مدیریت می نمایند، امیدوار به آینده ای درخشان هستیم و معتقدیم که این دوران نیز خواهد گذشت و با کار جهادی و مخلصانه خواهیم توانست فضای جدیدی بسازیم تا شعار اسلام ناب محمدی در تمام جهان پخش گردد. ان شاءالله. [ جمعه 93/4/13 ] [ 6:55 عصر ] [ میثم ]
بسم الله الرحمن الرحیم همه مسلمانان و حتی آشنایان با دین اسلام ماه رمضان را به عنوان ماه عبادت و بندگی می شناسند و تفاوت عمده ای بین این ماه و دیگر ماه های قمری قائل می شوند. کشور ما نیز از این قاعده مستثنی نبوده و اهمیت فوق العاده ای برای این ماه بزرگ خدا محسوب شده و حتی حرمت آن را نیز حفظ و انجام امور مذهبی در این ماه پررنگ و انجام کارهای خلاف و زشت کمتر می شود. وقتی حکومت دینی را با تمام زوایایش از زمان صدر اسلام تاکنون می بینیم، به نکات قابل تامل و مهمی در این باب می رسیم. مثلا در دهه آخر ماه رمضان پیامبر اعظم (ص) کمر همت را می بستند و در مسجد اعتکاف می گرفتند و در صلوات شعبانیه می خوانیم که رسول گرامی اسلام روزها روزه و شبها شب زنده داری می کردند و همین طور ائمه معصومین علیهم السلام نیز این سنت را به نیکویی ادامه داده و اعمال خود را در برابر اعمال پدرنشان خیلی اندک می شماردند. سیره عملی امام و رهبری را نیز که می نگریم همین قضیه را به روشنی می بینیم؛ مثلا حضرت آقا با تمام کارها و برنامه هایی که دارند در این ماه فرصت را برای امور عبادی و برنامه های قرآنی و دیدار با گروه ها و اقشار مردم و همچنین افطاری دادن اختصاص می دهند. اما امسال دولت تصمیمی قابل تامل درباره ساعات کاری در ماه رمضان گرفت و اعلام کرد که ساعات کاری تغییری نخواهد کرد! درباره این تصمیم نکاتی قابل ذکر است: از لحاظ قانون و نگاه مردمی (ارباب رجوع) میزان ساعت کاری در هفته تعیین و غیر قابل تغییر است و باید کار مردم به موقع و دقیق انجام گیرد و کسی در این میان متضرر نشود. اما در نگاه حکومت دینی نه تنها این قضیه که حق هیچ فردی در ادارات نباید ضایع گردد و طبق قانون باید عمل شود حکمفرماست، به انعطافهایی در این زمینه توجه شده که تکمیل کننده نگاه قبلی است. وقتی که به تقارن این ماه مبارک و تیرماه توجه کوتاهی کنیم و به طول زیاد روز (زمان روزه داری) و کوتاهی شب دقت کنیم، و همچنین اینکه توجه به عبادت و قرآن خوانی و برنامه های رایج این ماه را در نظر بگیریم، این تصمیم دولت را مقداری اشتباه می بینیم! از اذان صبح تا اذان مغرب حدود 16 ساعت روزه دار هستیم و از ساعت 21 تا 24 برای افطار و نماز و بقیه امور و همچنین از 24 تا 3ونیم استراحت(خواب) و بعد سحری و نماز تا ساعت 5 و پس از آن مقدار کمی استراحت و رفتن به سمت محل کار و بعد از ظهر هم که ضعف غلبه پیدا کرده و کار مهمی نمیتوان انجام داد. به وضوح می بینیم که ساعت کمی برای استراحت وجود دارد و حتی فرصتی برای عبادت و شب زنده داری برای همه افراد یافت نمی شود! و در نتیجه بهره وری در محل کار برای روزه داران به شدت کاهش یافته و مسلما کار ارباب رجوع به درستی انجام نشده و حالی برای انجام با شور عبادت باقی نمانده و حتی خدای نکرده ممکن است به روزه کسی با این تصمیم غلط دچار بطلان شود! وقتی به ادارت مختلف مراجعه می کنیم با اوضاع متفاوت یا متناقضی روبرو می شویم! بعضی ادارات خلوت و نیروی کار زیاد و مراجعه کننده کم و بعضی بر عکس نیروی کمی دارند و دچار سنگینی کار هستند. و وقتی بهره وری کار را در 8 ساعت کاری بررسی میکنیم، می بینیم که کمتر از 50 درصد کار مفید انجام گرفته است! دولت محترم اگر مقید به انجام درست کار و کار درست است، باید این مشکلات را حل نماید نه اینکه بگوید «چون دولت قبلی این کار را کرده ما نمیکنیم و این کار خلاف قانون است»! درحالیکه رئیس مرکز پژوهشهای مجلس گفته « براساس تاکید قانون میزان ساعت کاری کارمندان می‌بایست در چارچوب حدود تعریف شده باشد و ساعت شروع و پایان آن با تصمیم هیات دولت قابل تغییر است و نیاز به مصوبه مجلس ندارد. »
پیشنهاداتی در اینجا می توان ارائه کرد: 1- دولت ساعات کاری را در ماه رمضان طبق روال قبل کم کرده و در عوض همین مقدار زمان را بین روزهای ماه دیگر تقسیم نماید و یا بگوید در ماه های قبل یا بعدش کارمندان و کارگران بیشتر در محل کار حاضر باشند. 2- دولت لایحه ای ارائه دهد و از میزان تعطیلات زیاد کشور بکاهد. (مثلا تعطیلی روزهای فروردین یا آخر اسفند ماه.) 3- توجه به کارایی و اثربخشی کار در ادارت و در نتیجه بالا بردن بهره وری نیروی کار. 4- دولت می گوید با نیروی مازاد مواجه است! به جای استخدام جدید و ایجاد بار مالی مضاعف بر دوش دولت، نیرو از ادارات دیگر را جاگزینی نماید (هر چند این کار سخت است) و یا کار را به بخش خصوصی واگذار نماید. 5- میزان تعطیلات مدارس و دانشگاه ها به عنوان دستگاه های تولید کننده علم خیلی زیاد می باشد! می توان برای کم کردن این تعطیلات اقدامات خوبی انجام داد. (مثل تعطیلات بین ترم یا ابتدای سال یا تابستان) 6- همچنین مجلس شورای اسلامی برای خود تعطیلاتی تصویب کرده است! مسلما در قانون و شرع مجلسی و مسئول با مردم عادی و کارمند نباید فرقی داشته باشند. برای این بی عدالتی آشکار باید کاری کرد. اگرچه ممکن است این اقدام دولت ریشه در قبول نداشتن دولت دینی و دین دولتی باشد، اما امیدواریم که باز هم شاهد تصمیماتی مانند سبد کالا و انصراف از یارانه نباشیم! و دولت این تصمیم خود را تعدیل نماید تا دچار کارهای افراطی و تفریطی و کم تدبیر نگردد. و در پایان سخن امام روح الله را به آقایان یادآوری میکنم که راه را در این پیچ تاریخی بیابند... «مسئولان ما باید بدانند که انقلاب ما محدود به ایران نیست. انقلاب مردم ایران نقطه شروع انقلاب بزرگ جهان اسلام به پرچمداری حضرت حجت ارواحنا فداه است که خداوند بر همه مسلمانان و جهانیان منت نهد و ظهور و فرجش را در عصر حاضر قرار دهد. مسائل اقتصادی و مادی اگر لحظه ای مسئولین را از وظیفه ای که برعهده دارند منصرف کند، خطری بزرگ و خیانتی سهمگین را به دنبال دارد. باید دولت جمهوری اسلامی تمامی سعی و توان خود را در اداره هر چه بهتر مردم بنمایند، ولی این بدان معنا نیست که آنها را از اهداف عظیم انقلاب که ایجاد حکومت جهانی اسلام است منصرف کند.» [ سه شنبه 93/4/10 ] [ 9:40 صبح ] [ میثم ]
بسم الله الرحمن الرحیم ماه رمضان را میتوان به نوعی ماه کریم اهل بیت علیه السلام نامید. حضرت امام حسن علیه السلام الگویی نیک مانند تمام معصومین برای ما در همه عرصه ها می باشند. و صلح حضرت امام با معاویه بیشتر از موارد دیگر دوران زندگی اجتماعی-سیاسی پررنگ شده است! بارها در تاریخ انقلاب اسلامی برای صلح یا تمام کردن قائله ای افراد به این صلح و یا صلح حدیبیه اشاره و سعی کردند توجیهی برای اقدامات خود در افکار عمومی بیابند! به عنوان مثال در قضیه پایان جنگ و قطع نامه 598 و همچنین در مذاکرات هسته ای در دولت یازدهم به آن اشاره و برداشت سیاسی خود را نمودند! و در عمل در برابر تروریستهای بالذات دولتی و مستکبران کوتاه آمدن...
در حالی که این نوع برداشتها ظلم مضاعف به سیره معصومین علیهم السلام است؛ پیامبر اعظم صلوات الله وقتی اقدام به صلح با کفار کردند که در اوج قدرت بودند و برای حفظ قداست و حریم شهر مکه و خانه خدا درگیر نشدند و امام حسن مجتبی علیه السلام توسط دوستانشان (بخوانید خائنین اطرافشان) مجبور به قبول صلح با مستکبر آن زمان شدند. هنگامی که رهبر انقلاب در ابتدای کار دولت یازدهم بحث «نرمش قهرمانانه» را طرح نمودند، عده ای این طرح موضوع را به کتاب «صلح امام حسن(ع)؛ پرشکوه ترین نرمش قهرمانانه تاریخ» که توسط رهبری ترجمه شده ارتباط دادند و دم از ارتباط با شیطان بزرگ و کوتاه آمدن دادند! در حالی که رهبر انقلاب چندی بعد به این نوع برداشتها اعتراض کردند تعریف صحیح نرمش قهرمانانه را در مقاومت در برابر زیاده خواهی های استکبار بیان نمودند. و جالب اینجاست همین افرادی که چنین مقایسه ای می کنند، متوجه نیستند که این حرفشان چه ذهنیتی ایجاد کرده؛ حداقل این ذهنیت این است که افرادی که به عنوان مسئولین در کنار رهبری هستند، بی توجه به بیانات ایشان و به نوعی خائن هستند و قضیه ای را می خواهند به نائب امام زمان علیه السلام تحمیل نمایند و این بزرگترین تهمت به مسئولین است! و این افراد نابخردانه با این تفاسیر آب به آسیاب دشمن می ریزند... و بدترین حالت مظلومیت سیره امام حسن مجتبی در میان بعض ما و مسئولان ماست! طرف نه تاریخ خوانده و نه بیان صریح امام خمینی و امام خامنه ای را شنیده و بدتر اینجاست که در این مورد تفسیر هم میکند! وقتی که معاویه صلح نامه را زیر پا می گذارد و در این زمان آمریکا توافق ژنو را عملیاتی نمیکند و مدام ایران را تهدید و تحریم مضاعف میکند، چرا عده ای بر طبل سازش می زنند؟! امام خمینی می فرمایند: « اینهمه دعوت شده است که به کس دیگری غیر خدا متشبث نشوید، برای اینکه به شما تزریق کنند قوت را، که شما یک پشتوانه عظیم دارید و او خداست. کسی که خدا را دارد از چه باید بترسد؟ شمایی که برای خدا بخواهید کار بکنید از چه قدرتی می‌ترسید؟» (صحیفه نور، ج18، ص 276 ) و به راستی بعضی چه راحت از قدرتهای مادی میترسند و خودشان و ملتی را در تاریخ حقیر می سازند! ما باید با شناخت صحیح سیره معصومین و عبرت گرفتن از تاریخ و پیروی صحیح از فرامین رهبری «راه» خود را انتخاب و با همت در آن مسیر حرکت نماییم تا تمهیدات ظهور را فراهم سازیم ... چون «ما مثل کسانى هستیم که در پیچ وخمهاى کوه‌ها و تپه‌ها و راه‌هاى دشوار داریم حرکت میکنیم تا به بزرگراه برسیم. وقتى به بزرگراه رسیدیم، تازه هنگام حرکت به سمت اهداف والاست. بشریت در طول این چند هزار سال عمر خود، دارد از این کوره‌راه‌ها حرکت میکند تا به بزرگراه برسد. وقتى به بزرگراه رسید - که آن، دوران ظهور حضرت بقیةاللَّه است - آنجا حرکت اصلى انسان آغاز خواهد شد؛ حرکت سریع انسان آغاز خواهد شد» (امام خامنه ای –10/9/89) [ سه شنبه 93/4/3 ] [ 7:46 عصر ] [ میثم ]
|
درباره وبلاگ  میثم امام(ره) به ما آموخت «انتظار تنها در مبارزه است» و «بیداری اسلامی» که امام خامنه ای نویدش را داده اند و ما شاهدیم....*** ***باش تا صبح دولتت بدمد//کاین هنوز از نتایج سحر است***
|
